David Ruhnken werd op 2 januari geboren in Stolpen te Pommeren. Vanaf 1737 bezocht Ruhnken het Friedrichcollegium te Königsberg, waar hij onderwijs volgde over de Griekse en Latijnse letterkunde. Tevens maakte hij in Königsberg kennis met Immanuel Kant, met wie hij gedurende zijn gehele leven bevriend bleef. In 1741 trok Ruhnken naar Wittenberg om hier wiskunde, romeinse oudheden en literaire geschiedenis te studeren. In 1754 verdedigde Ruhnken zijn Disputatio de Galla Placidia Augusta. Hij reisde hierna naar Leiden omdat hij colleges wilde volgen van de de hoogleraar Grieks Tiberius Hemsterhuis. In Leiden ving Ruhnken in 1749 eveneens een studie aan in de rechtsgeleerdheid. Tussen Hemsterhuis en Ruhnken ontstond een hechte vriendschap. In 1754 voltooide Ruhnken een kritische uitgave van Lexicon vocum Platonicarum van Timaeus. Ter voorbereiding van een studie over de werken van Plato verbleef hij hierna gedurende een jaar in Parijs. Ruhnken werd in 1755 lector in de Griekse taal aan de Leidse Universiteit, en volgde in 1761 Franciscus van Oudendorp op als professor historiarum et eloquentiae. Ruhnken onderwees geschiedenis, Romeinse oudheden en Latijnse letteren. Vanaf 1770 was Ruhnken tevens adjunct-bibliothecaris van de Universiteitsbibliotheek Leiden, en na de dood van A. Gronovius werd hij in 1777 benoemd tot bibliothecaris (zie hierover Hulshoff Pol 1953 en Berkvens-Stevelinck 2001). Ruhnken stierf op 14 mei 1798. Een van zijn leerlingen, Daniel Wyttenbach, zou hem als hoogleraar en bibliothecaris opvolgen. Hij schreef kort na Ruhnkens dood een biografie (Wyttenbach 1799).