Willem Lodewijk de Vreese werd geboren te Gent op 18 januari 1869. In 1887 ging hij Nederlandse taal- en letterkunde studeren aan de Gentse Universiteit, waar hij in juli 1891 promoveerde op een proefschrift over Boendale. In de periode 1891-1895 werkte De Vreese in Leiden als redacteur van het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT ) van De Vries en Te Winkel. In 1893 werd hij tot lid van de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde benoemd. In december 1895 keerde hij terug naar Gent, waar hij in januari 1896 benoemd werd tot hoogleraar. Ondertussen bleef hij als lid aan het WNT verbonden. In 1896 werd De Vreese briefwisselend lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde te Gent en in 1902 zou hij als werkend lid worden toegelaten. In 1907 werd hij tot onderbestuurder en in 1908 tot bestuurder verkozen. In 1911 werd De Vreese benoemd tot hoofdbibliothecaris van de Gentse Universiteitsbibliotheek. De Vreese, die zich vanwege zijn Vlaams activisme gedurende de Eerste Wereldoorlog genoodzaakt zag uit te wijken naar Nederland, werd in 1919 benoemd tot bibliothecaris van de Rotterdamse Gemeentebibliotheek. In 1934 trad hij af. Op 19 januari 1938 overleed hij te Voorschoten. Al vroeg in zijn carrière begon De Vreese aan het opzetten van de Bibliotheca Neerlandica Manuscripta (BNM). Hiervoor bezocht hij honderden bibliotheken, vervaardigde en verzamelde duizenden handschriftbeschrijvingen en ficheerde tienduizenden tekstuele en codicologische gegevens.