Louis Constant Westenenk (1872-1930) studeerde in Delft Indologie en werkte als diplomaat, taalkundige en bestuursambtenaar. Hij vertrok in 1892 na zijn studie naar Nederlands-Indië en werd ter beschikking gesteld aan de directeur van het binnenlands bestuur. Vervolgens werd hij ambtenaar van de controleafdeling Noord-Bandoeng. In april 1893 werd hij bevorderd tot controleur der tweede klasse en vervolgens overgeplaatst naar de residentie Lampongse districten. In september 1895 kreeg hij het bestuur over de onderafdeling Smitau, afdeling Sintang en daarnaast het bestuur over de onderafdeling Boven-Kapoeas (Borneo). Westenenk werd in 1897 buitengewoon substituutgriffier buiten bezwaar van den lande bij de rechtbank te Pajakombo aan de westkust van Sumatra.

Westenenk werd in september 1900 ter beschikking gesteld aan de assistent-resident van Groot-Atjeh M. Fosch. In januari 1901 werd hij overgeplaatst naar de onderafdeling Idi en belast met het bestuur over deze onderafdeling. Hij kwam toen in conflict met gouverneur-generaal J.B. van Heutsz, omdat in Idi een opstand was uitgebroken. Westenenk werd overgeplaatst naar Koetaradja in Atjeh en werd in juni 1902 benoemd tot controleur van Oelèëlheuë. Daar verzoenden de gouverneur en de controleur zich weer. Aan het einde van het jaar 1902 verzocht Westenenk om een jaar verlof wegens langdurige dienst. In mei 1904 werd het verlof van Westenenk verlengd met zes maanden en op 10 december 1904 vertrok hij weer naar Indië. Terug in Indië werd hij geplaatst te Koebangman Doea en belast met het bestuur over de onderafdeling Soepajang in de Padangse Bovenlanden. Westenenk werd vervolgens benoemd tot waarnemend assistent-resident van Tanah Datar.

In 1914 werd Westenenk, dan op verlof in Nederland, benoemd tot één van de twee inspecteur-generaals in Anatolië en Armenië. Westenenks missie was geen succes, omdat hij werd tegengewerkt door de Turkse autoriteiten en de Eerste Wereldoorlog niet lang na zijn aankomst in Turkije uitbrak. Hij keerde in september 1914 naar Nederland terug.

Westenenk werd in 1915 na zijn terugkeer in Indië benoemd tot resident van Benkoelen. In 1917 was Westenenk kandidaat voor de Volksraad en werd hierin eind 1919 gekozen, maar bedankte al in mei 1920 voor dit lidmaatschap. Hij werd dat jaar benoemd tot resident van Palembang en aan het einde van 1921 benoemd als nieuw lid in de Raad van Indië. Met ingang van 2 februari 1921 werd hij benoemd tot gouverneur van Sumatra’s Oostkust.

Hij werd op 31 augustus 1922 benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en in juli 1924 aangesteld als lid van de Raad van Nederlands-Indië. In juni van datzelfde jaar was hij ernstig ziek geworden. Hij nam aan het einde van dat jaar ontslag als gouverneur van Sumatra's Oostkust en vroeg op 9 november 1925 ontslag als lid van de Raad van Nederlands-Indië.

In Nederland werd Westenenk raadsman voor studenten aan de Indologische faculteit. Hij was verder onder meer werkzaam als raadsman voor het Departement van Koloniën. In april 1930 vroeg de Britse regering Westenenk in Jeruzalem te onderzoeken waarom de Joodse en Palestijnse bevolking zo slecht kon samenleven, maar Westenenk overleed voor die tijd te Den Haag op 2 mei 1930.