Suzanna Coralie Luci-Para (Cora) Vreede-de Stuers (1909-2002) studeerde kunstgeschiedenis, volkenkunde en klassiek Maleis in Parijs, waar zij vanaf 1932 een baan had in de bibliotheek van het Nederlands Studiecentrum van de Sorbonne. Daar ontmoette zij de taalkundige Frans Vreede met wie zij in 1933 trouwde.

Het echtpaar reisde vanaf 1936 door Egypte en Brits-Indië en kwamen in 1941 in Nederlands-Indië aan. Tijdens de oorlog werden beiden geïnterneerd in een Japans kamp. Hoewel zij ernstig verzwakt per hospitaalschip gerepatrieerd moesten worden, overleefde het echtpaar de oorlog. Al snel keerden zij terug naar Indonesië, waar Vreede-de Stuers in 1947 als tijdelijk hoofd van de Openbare Leeszaal van Batavia en als hoofd van de systematische catalogus van de Centrale Bibliotheek van Indië werd aangesteld. In 1948 werd zij ook benoemd als bibliothecaresse van het Koninklijk Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen.

In 1951 kreeg zij van de Indonesische regering de taak om een opleiding voor wetenschappelijke bibliothecaressen op te zetten, waarvan zij ook directeur werd. Daarnaast was zij hoofdbibliothecaris van het museum en de faculteiten van de Universitas Indonesia, waar haar echtgenoot hoogleraar Franse taal- en letterkunde was. Zij leerde in deze periode diverse vrouwen uit de Indonesische vrouwenbeweging kennen en in 1957 zou zij op een onderzoek naar de Indonesische vrouwenbeweging promoveren aan de Sorbonne. In hetzelfde jaar keerden zij en haar man terug naar Nederland.

Terug in Nederland zou zij onder andere onderzoek doen naar R.A. Kartini, een Javaanse vrouwenrechtenactiviste met name op het gebied van meisjesonderwijs. Daarnaast deed Vreede-de Stuers veldonderzoek naar moslimvrouwen in Noord-India en de hindoecultuur. Vanaf 1969 tot haar pensionering in 1973 was zij lector in de culturele antropologie van Zuid- en Zuidoost-Azië aan de Universiteit van Amsterdam.