Johannes Cornelis Anceaux (1920-1988) was een taalkundige en antropoloog die bekend stond om zijn uitgebreide werk over Papoea- en Austronesische talen.  Hij begon in 1938 aan de studie Indonesische Letteren in Leiden. Hij werd echter na een jaar opgeroepen voor militaire dienst en kon zijn studie pas hervatten na de Nederlandse capitulatie. Als gevolg van de sluiting van de Leidse universiteit in 1940, legde hij het Kandidaatsexamen in 1942 af aan de Universiteit van Amsterdam. Verdere studie werd hem bemoeilijkt doordat hij moest onderduiken om aan de Arbeitseinsatz te ontkomen. Later werd hij toch opgepakt en tewerkgesteld in diverse Nederlandse en Duitse arbeidskampen. Na de oorlog studeerde hij in 1947 af in de Vergelijkende Austronesische Taalwetenschap. In de zes daaropvolgende jaren werkte hij als assistent voor het Arabisch in het Legatum Warnerianum van de Leidse Universiteitsbibliotheek. In 1952 promoveerde hij bij C.C. Berg op een beschrijving van deze taal. In 1971 werd Anceaux benoemd tot gewoon hoogleraar in de Vergelijkende Austronesische Taalkunde en Papoeanistiek. In de jaren die daarop volgden doceerde hij naast deze disciplines ook algemene principes van vergelijkende taalwetenschap aan antropologen en verder ook allerlei talen zoals Tok Pisin (het Melanesisch-Engelse pidgin van Papua New Guinea), Malagasy, Tagalog, Soendanees en Zuid-zeetalen.