Cornelis Marinus Pleyte (1863-1917) werd in 1882 aangenomen als assistent bij ’s-Rijks Ethnographisch Museum in Leiden, nadat hij de toelatingsexamens voor de Leidse universiteit niet had gehaald. In het museum hielp Pleyte onder andere bij het opzetten van de inrichting van verschillende nieuwe afdelingen, waaronder Australië, China en Japan en de Oost-Indische archipel. In 1887 werd hij aangenomen als conservator van het Ethnographisch Museum Artis in Amsterdam en in 1896 volgde een overstap naar de Uitgeverij E.J. Brill in Leiden, waar Pleyte onderdeel werd van de directie.

Een jaar later werd hem gevraagd mee te werken aan de koloniale expositie in het Nederlands paviljoen op de Wereldtentoonstelling van 1900. Ter voorbereiding maakte Pleyte een reis naar onder andere Sumatra en Bali. Niet alleen volgden er op deze reis enkele publicaties over Indische oudheden, ook besloot Pleyte in 1902 naar Nederlands-Indië te migreren, waar hij als docent in de land- en volkenkunde op het Gymnasium Willem III werd aangenomen. Vanaf 1915 tot aan zijn dood in 1917 zou hij de functie van docent geschiedenis en volkenkunde vervullen aan de Bestuursschool in Batavia.

Naast zijn functie als docent werd Pleyte ook aangesteld als conservator van het Museum van het Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen. Hij zou zich daarnaast wijdden aan de geschiedenis van de Soenda-landen en het Soendanees. Zijn verzameling handschriften liet hij na zijn dood aan het Bataviaasch Genootschap na.