Willem Frederik Stutterheim (1892-1942) studeerde Nederlands en kunstgeschiedenis, toen hij in dienst moest op het moment dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak. In 1918 zou hij van studie wisselen naar Indische letteren, waarin hij in 1924 zou promoveren. Vlak na zijn promotie werd hij aangesteld als ambtenaar voor de beoefening der Indische talen bij de Oudheidkundige Dienst in Nederlands-Indië. Twee jaar later zou hij worden aangesteld als directeur van de Oosters klassieke afdeling van de net opgerichte Algemene Middelbare School in Soerakarta (Java).

In zijn vrije tijd zou hij zich blijven bezighouden met de archeologie van Java. Hoewel Stutterheim over diverse onderwerpen binnen de Javaanse archeologie schreef, richtte zijn onderzoek zich vooral op de ontwikkeling van de Hindoe-Javaanse cultuur. In 1936 keerde hij als directeur weer terug bij de Oudheidkundige Dienst. Hoewel hij na de Japanse inval in Nederlands-Indië kort gevangen werd gezet, werd hij door de Japanners weer vrijgelaten om hen van advies te voorzien bij de verdere restauratie van de Borobudur. In hetzelfde jaar zou hij echter aan een hersenziekte overlijden.