De in Berlijn geboren kunstenaar Paul Citroen (1896-1983) raakt rond 1914 betrokken bij galerie, boekhandel en tijdschrift Der Sturm van Herwarth Walden, waar hij vanaf 1916 ook werkt. Hij komt in aanraking met de avant-gardistische kunst van Die Brücke, Der Blaue Reiter, het Futurisme, Dada en de fotomontages van John Heartfield. Gevolgd door Erwin Blumenfeld verhuist Citroen in 1917 weer naar Nederland, waar deze bevriende kunstenaars door de Dada-beweging worden gezien als de ‘directie van de Hollandse Dadacentrale’.

Tijdens een studie aan Bauhaus in Weimar van 1922 tot 1924 krijgt Citroen les van onder meer Johannes Itten, Paul Klee en Wassily Kandinsky. Met zijn dadaïstische fotocollages uit die tijd verwerft hij internationale bekendheid. Metropolis uit 1923 toont hij op de eerste Bauhaustentoonstelling, georganiseerd door Paul Klee. In 1924 start hij met Otto Umbehr (alias Umbo) zijn eerste foto-opnamen, om in hetzelfde jaar Bauhaus te verlaten.

In zijn korte maar intensieve fotografische loopbaan in Nederland van 1929 tot 1935 richt hij zich vooral op fotografische portretten en stillevens, waarin een traditioneel naturalisme zich vermengt met kenmerken van de Nieuwe Fotografie. Naar voorbeeld van het Bauhaus richtte Citroen in 1933 met Charles Roelofsz in Amsterdam de Nieuwe Kunstschool op. Zelf nam hij het tekenonderwijs voor zijn rekening. In het najaar van 1935 werd hij tevens docent aan de Haagse Academie van Beeldende Kunsten, en Citroen stopte nagenoeg met fotograferen. De voorkeur betrof uiteindelijk toch tekenen en schilderen.