Gerrit Kiljan (Hoorn, 26 oktober 1891 - Leidschendam, 21 november 1968) behoorde samen met Jan Kamman, Paul Schuitema en Piet Zwart tot de pioniers van de Nieuwe Foto- en Typografie in Nederland. Net als Zwart en Schuitema paste hij fotografie toe als onderdeel van grafische ontwerpen, waarbij de fotografische beelden geïntegreerd waren met vaak diagonale grafische elementen en typografie. Kiljan was vooral docent en probeerde zijn ideeën over zakelijkheid en functionalisme – geïnspireerd door het Bauhaus in Dessau - over te brengen op zijn studenten. In 1930 startte hij samen met Paul Schuitema de reclame-afdeling aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hierdoor werd de fotografie voor het eerst onderdeel van het lesprogramma aan een officiële Nederlandse kunstopleiding. Door zijn intensieve werkzaamheden in het onderwijs bleven zijn eigen beeldende activiteiten beperkt. Maar baanbrekend waren zij wel, getuige de ongewoon realistische fotografische serie kinderpostzegels die hij in 1931 ontwierp. Samen met Schuitema en Zwart publiceerde hij in 1933 een baanbrekend artikel over de 'foto als beeldend element in de reclame' voor het tijdschrift De Reclame. Geleidelijk verschoof zijn belangstelling van de foto- en typografie naar industrieel ontwerpen en in 1950 richtte hij hiervoor een nieuwe afdeling op aan dezelfde academie. Door zijn flesjes voor het limonademerk Joy (1948) en het eerste, massaal in Nederland geproduceerde bakelieten telefoontoestel van de firma Heemaf (1953) kreeg hij op latere leeftijd de nodige faam als industrieel ontwerper.