Carel Tirion (1905-1993), in Nederlands-Indië geboren, is aanvankelijk een exponent van de Nieuwe Fotografie in Nederland. Op de Haagse academie van Beeldende Kunsten volgt hij de richting reclamefotografie, en hij krijgt daar les van onder meer Paul Schuitema en Gerrit Kiljan. Deze fotografen legden zich in navolging van Bauhaus-fotografen zoals László Moholy-Nagy toe op de specifieke mogelijkheden van het medium fotografie, zoals perfecte stofuitdrukking, scherpe ‘zakelijke’ opnamen, close-ups, verrassende, diagonale composities veroorzaakt door vervreemdend hoge of juist lage standpunten. Zijn aanvankelijke inspanningen in de Nieuwe Fotografie geeft Tirion echter snel op en zijn fotografie ontwikkelt zich vervoglens in dienst van wetenschap en onderwijs. Aan huis heeft hij vanaf 1935 een ‘Laboratorium voor gerechtelijk-, hand- en machineschriftonderzoek, technische en wetenschappelijke fotografie’. Samen met Bernard Eilers en J.J. Kok werkt hij in 1937 korte tijd aan de voorbereiding van een vakopleiding voor fotografie. Een indrukwekkende reeks publicaties in vaktijdschriften staat op zijn naam.